Ο καταρράκτης του Φοινιού, βρίσκεται στην περιοχή Χαντάρα. Χωρίς αμφιβολία, ο καταρράκτης, ένα εξαίσιο δημιούργημα της φύσης, μαγεύει και εντυπωσιάζει τον κάθε επισκέπτη.

Η πρόσβαση στον επιβλητικό καταρράκτη γίνεται μέσω ενός «ευχάριστου και σύντομου χωματόδρομου». Ο καταρράκτης αναδύεται στο μέσο ενός άγριου παρθένου τοπίου με σκλήδρους, πλατάνια, πεύκα, λατζιές, ρούδι και κουμαριές. Ο επισκέπτης θα μαγευτεί από τις μυρουδιές του λάδανου, της φασκομηλιάς και της λεβάντας, σε συνδυασμό με τις εξαίσιες μελωδίες της φύσης, το ρόχθο του νερού καθώς πέφτει, και το γλυκό κελάδημα του αηδονιού.

Το νερό του καταρράκτη πέφτει ορμητικά από ύψος περί τα οκτώ μέτρα, σχηματίζοντας στη βάση μια μικρή λιμνούλα. Το αφρώδες νερό κυλάει πάνω στα «σκληρά ηφαιστειογενή πετρώματα του γάβρου τα οποία γέμισαν με μικροσκοπικά βελούδινα βρύα, ενώ δίπλα ο κισσός σφιχταγκάλιασε τους ευθυτενείς λιγνούς κορμούς των πλατανιών.

Ο καταρράκτης πλημμυρίζει τον επισκέπτη με μοναδικά συναισθήματα! Το μεγαλείο των συναισθημάτων που χαρίζει η επαφή του επισκέπτη με τον καταρράκτη αποτυπώνεται σ’ ένα κείμενο από το Αρχείο του Κοινοτικού Συμβουλίου. Σαφέστερα, Το νερό όπως πέφτει με το διακριτικό του μουρμούρισμα, μέσα σ’ αυτό το πανώριο βουνίσιο άγριο τοπίο, σε συνεπαίρνει. Κι άθελα αισθάνεσαι τη φυσική ξεκούραση και το ξαλάφρωμα του μυαλού. Μαζί νιώθεις και μια έλξη, να παραμείνεις όσο γίνεται περισσότερο και να αγναντέψεις όσο μπορείς πιότερο το μοναδικό αυτό τοπίο. Αναλογίζεσαι πώς το μόρφωμα αυτό, με κάποια αξιοποίηση, θα μπορούσε να το χαρεί πολύς κόσμος.

Πλησίον του καταρράκτη βρίσκονται τα θεμέλια ενός παλιού νερόμυλου, που λειτουργούσε πιθανότατα στις αρχές 20ού αιώνα.