Κατεβαίνοντας από τις καταπράσινες βουνοκορφές του Τροόδους, αντικρίζεις ένα πανέμορφο χωριό κτισμένο μέσα στο πράσινο, περικυκλωμένο από δένδρα και βουνά. Είναι το φημισμένο Φοινί.
Παίρνοντας τον κατηφορικό δρόμο με τις απότομες στροφές, για το χωριό, συναντάς μια παμπάλαια πέτρινη Βρύση. Είναι η Βρύση της Πελλομαρούς η οποία σε ξεδιψά με το ολόδροσο νερό της. Πήρε το όνομα της τα παλιά χρόνια από την κάτοικο που βρισκόταν δίπλα από τη βρύση και όπως λέγεται ήταν τρελή. Σύμφωνα με την παράδοση όποιος πιει νερό από τη βρύση θα μείνει για πάντα στο χωριό.
Αφού προχωρήσεις, γύρω σου βλέπεις σύγχρονες οικίες δίπλα από τα παραδοσιακά σπίτια κτισμένα με τούβλα και πέτρα και χωρίς να το αντιληφθείς φτάνεις στο πρώην κέντρο του χωριού. Δίπλα στη μικρή πλατεία είναι το Πηλαβάκειο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης όπου μπορείς να δεις και να γνωρίσεις την ιστορία του Φοινιού μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Παλιές φωτογραφίες, πιθάρια, πήλινα αγγεία, αντικείμενα καθημερινής χρήσης των παππούδων μας, σε μεταφέρουν σε άλλες μακρινές εποχές που σε κάνουν να ξεχάσεις τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας και αφήνεσαι στα μαγικά χέρια του παρελθόντος.
Λίγο πιο πέρα υψώνεται ένα πανάρχαιο καμπαναριό που κλέβει την προσοχή σου και σε οδηγεί στο προαύλιο του ναού μέσα από πέτρινα σκαλιά. Εκεί βρίσκεται η εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στον Τίμιο Σταυρό. Κτισμένη από το 1860, συνεχίζει να διατηρείται και να ελκύει τους χριστιανούς του χωριού αλλά και τους ξένους που το επισκέπτονται.
Ανηφορίζοντας λίγο και περνώντας μέσα από καταπράσινα σοκάκια, πλησιάζεις στο κέντρο του χωριού, στην πλατεία, η οποία είναι αφιερωμένη στους δύο νέους της κοινότητας Δήμο Ηροδότου και Ευστάθιο Ξενοφώντος, οι οποίοι έπεσαν μαχόμενοι για τα ιδανικά της ελευθερίας κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα του 1955-1959. Πιο πέρα, ευλαβικά στέκει η προτομή του Αρχιεπισκόπου Σωφρονίου, του οποίου γενέτειρα είναι το Φοινί και σαν προστάτης και φύλακας συγκεντρώνει το ενδιαφέρον σου. Απέναντι βρίσκεται το οίκημα του Κέντρου Νεότητας, στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο οι νέοι του χωριού και της γύρω περιοχής για ψυχαγωγία, συζήτηση, παιγνίδι και διασκέδαση. Στην περιοχή της πλατείας βρίσκονται διάφορα άλλα κεντράκια διασκέδασης.
Εκεί κοντά στεγάζεται και το Πολιτιστικό Κέντρο. Και τα δύο κτίρια κτίστηκαν με δωρεές του Αντωνίου και της Ευγενίας Θεοδότου πριν πάρα πολλά χρόνια.
Η κοινότητα Φοινιού κατάφερε να λειτουργήσει μια στέγη ηλικιωμένων για άτομα που έχουν ανάγκη, σε οίκημα δωρεά της Νίνας Σαλούμη όπου σήμερα στεγάζονται τα γραφεία του Κοινοτικού Συμβουλίου.
Καθώς απολαμβάνεις τις ομορφιές του χωριού και τα διάφορα κτίρια του περπατώντας στους δρόμους του, εστιατόρια και καφενεία σου προσφέρουν ξεκούραση, ποιοτικό φαγητό, ολόδροσα ποτά και σπιτίσια εδέσματα.
Λίγα χιλιόμετρα έξω από το χωριό, υπάρχει ένα εξαίσιο φυσικό τοπίο, ο καταρράχτης της Χαντάρας στον ποταμό Διαρίζο με τα κρυστάλλινα νερά του. Ο ποταμός περνά από το μέσον του χωριού και τα νερά του καθώς τρέχουν σου χαρίζουν μια μελωδική μουσική και δίνουν μια αίσθηση ξεκούρασης. Δίπλα από τον καταρράχτη λειτουργεί ένα ιδιωτικό ιχθυοτροφείο, το μοναδικό στην περιοχή και είναι φημισμένο για τις εύγεστες πέστροφές του.
Παράλληλα ένα θρησκευτικό στοιχείο διακατέχει τους κατοίκους του χωριού που φανερώνεται μέσα από τα εξωκλήσια της Αγίας Άννας, της Αγίας Μαρίνας, των Αγίων Αναργύρων και του Αγίου Γεωργίου. Τα τέσσερα αυτά εκκλησάκια που περικυκλώνουν το χωριό και το προστατεύουν από κάθε εξωτερικό κακό είναι βυθισμένα στο πράσινο.
Τους κατοίκους δεν τους διακατέχει μόνο η θρησκευτικότητά τους, αλλά ξεχωρίζουν και για τη θερμή τους φιλοξενία, για την αγνή και αφιλοκερδή βοήθεια που σου προσφέρουν, για την ανιδιοτέλεια τους και το σεβασμό τους. Ίσως όλα αυτά να βοήθησαν και στην πολιτιστική, οικονομική και κοινωνική πρόοδο του χωριού.
Με το πέρασμα των αιώνων, το χωριό, κατάφερε να συντηρήσει και να μεταδώσει από γενιά σε γενιά πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα, που παρά τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, κατάφερε να διατηρήσει ζωντανά. Η κατασκευή των λουκουμιών, που έκανε το χωριό γνωστό ανά το παγκύπριο, η αγγειοπλαστική του και η κατασκευή των γνωστών ξύλινων καρεκλών του, φανερώνουν ότι οι κάτοικοι στρέφοντας τη σκέψη τους στο παρελθόν, μπόρεσαν με σεβασμό και αξιοπρέπεια να διατηρήσουν ότι πήραν από τους προγόνους τους και πιστοί στο χρέος τους να τα μεταλαμπαδεύσουν στη νέα γενιά.
Αν δεν έχεις επισκεφτεί ακόμα το μαγευτικό κρασοχώρι, πάρε την απόφαση και κάνε το. Πίστεψε ότι δεν θα το μετανιώσεις. Όταν απολαύσεις τα προϊόντα που παράγει το χωριό και γευτείς τα διάφορα εδέσματα που θα σου προσφέρουν οι κάτοικοι θα καταλάβεις τι σημαίνει φοινιώτικη φιλοξενία. Θα εκπλαγείς και η επίσκεψή σου θα σου μείνει αξέχαστη.
Το κελάδημα των πουλιών και ιδίως των αηδονιών, καθώς και το δροσερό αεράκι, θα σε συντροφεύουν σε όλη τη διαδρομή και θα σε βοηθήσουν να ξεφύγεις για λίγο από το θόρυβο και τα καυσαέρια της πόλης.
